O przyszłości Polski rozstrzygną ci, którzy nie dają sobie wmówić, że nasza historia to tylko “polskie piekło”. – prof. Andrzej Nowak

Nam -współczesnym-trudno sobie wyobrazić jak wyglądało życie w Warszawie w czasie wojny: godzina policyjna, łapanki, zamykanie ulic, ustawiczna kontrola dokumentów(za brak areszt lub śmierć), wywózka na Pawiak i do obozów, nędza, publiczne rozstrzelania, “halt” i “raus”. Już tyle wystarczy, aby zrozumieć zbiorową postawę oporu warszawiaków. Powstańcom towarzyszyła radość, taką jak w 1918r., z rozbrajania uciekających Niemców, z uwolnienia Warszawy, przywitania Czerwonej Armii w roli gospodarza. Uwarunkowania polityczne nie pozwoliły na pomoc powstańcom, po 63 dniach powstanie upadło, pochłaniając tysiące ofiar. Trzeba jednak pamiętać, że ofiar zapewne nie  byłoby mniej, gdyby stolica zostałą ogłoszona fortecą “Festung Warschau”. Powstańcy walczyli nie tylko o Warszawę, walczyli o Polskę, a w opinii niektórych historyków Warszawa 1944 stała sie nieprzewidzianą zaporą przed stalinizacją większości Europy, podobnie jak w 1920 r.
Wszystkim poległym oddajemy hołd i cześć za ofiarę życia w obronie Ojczyzny.
Dyrektor Marian Kurek

(wykorzystano artykuł “Dlaczego walczyliśmy” W.Kieżuna)